Η μαύρη τρύπα της αμυντικής βιομηχανίας

Την ίδια στιγμή που τα δημόσια οικονομικά βρίσκονται πάλι υπό πίεση, με το αναθεωρημένο έλλειμμα του 2009 να διαμορφώνεται πάνω από 15% και ο προϋπολογισμός να παρουσιάζει μία «μαύρη τρύπα» περί τα 2 δισ. ευρώ, οι αναγκαίες παρεμβάσεις στις ΔΕΚΟ, που αποτελούν τη χοάνη όπου χάνεται το δημόσιο χρήμα φαίνεται να καθυστερούν δραματικά.
Ενα από τα χαρακτηριστικότερα παραδείγματα αποτελεί η εταιρεία Ελληνικά Αμυντικά Συστήματα (ΕΑΣ), που προέκυψε από τη συνένωση της ΠΥΡΚΑΛ και της ΕΒΟ.

Μία ματιά στον δημοσιευμένο ισολογισμό αρκεί να αποκαλύψει ότι η εν λόγω εταιρεία εάν δεν δραστηριοποιείτο κάτω από την ομπρέλα του κράτους, απορροφώντας τεράστια κονδύλια από τις συνεχώς καταπιπτώμενες εγγυήσεις δανειοδότησης, θα είχε κλείσει από καιρό.

ΤΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΜΕΓΕΘΗ
Τα ΕΑΣ την περασμένη χρονιά (2009) με ένα πολύ μικρό για το μέγεθος της εταιρείας κύκλο εργασιών (53,8 εκατ. ευρώ) παρουσίασαν για πολλοστή χρονιά ζημιές 168 εκατ. ευρώ, με αποτέλεσμα τα ίδια κεφάλαιά τους να παραμένουν αρνητικά κατά 593 εκατ. ευρώ και με ένα σύνολο δανειακών υποχρεώσεων που ξεπερνά το 1,2 δισ. ευρώ! Η πλειονότητα εξ αυτών καλύπτεται με εγγυήσεις του Δημοσίου, που θεωρείται σχεδόν σίγουρο ότι θα καταπέσουν. Το σύνολο του απασχολούμενου προσωπικού ανέρχεται (31.12.2010) σε 1.672 εργαζομένους.

Τούτων ούτως εχόντων, όλοι οι αριθμοδείκτες των ΕΑΣ, όπως είναι ευκόλως αντιληπτό, οδηγούν στο συμπέρασμα ότι είναι αδύνατον να συνεχίσουν να επιβιώνουν λειτουργώντας κατ’ αυτόν τον τρόπο.
Ο δείκτης αποδοτικότητας ιδίων κεφαλαίων (καθαρά αποτελέσματα προ φόρων/ίδια κεφάλαια) είναι αρνητικός. Το περιθώριο μικτού κέρδους διαμορφώνεται σε -6,5%. Ο δείκτης δανειακής εξάρτησης διαμορφώνεται στο -0,488 και η οικονομική αυτάρκεια (ίδια κεφάλαια/σύνολο υποχρεώσεων) είναι για κλάματα: -48,8%!. Τέλος, οι ζημιές ανά εργαζόμενο ανέρχονται σε 100.478 ευρώ!


ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΟΙ ΛΥΣΕΙΣ
Ολα τούτα οδηγούν σε ορισμένες διαπιστώσεις, οι οποίες με τη σειρά τους δείχνουν και τις λύσεις του προβλήματος:

- Η δομή, η οργάνωση και τα χρηματοοικονομικά βάρη των ΕΑΣ αναδεικνύουν μία εταιρεία καθόλου ανταγωνιστική, επομένως μία εταιρεία που αδυνατεί να πουλά προϊόντα της σε χαμηλές τιμές.

- Οι χρηματοδοτήσεις (επιδοτήσεις και καταπιπτώμενες δανειακές εγγυήσεις) από τον δημόσιο κορβανά στερεί χρήματα από την υγιή βιομηχανία. Εάν τα χρήματα αυτά εδίδοντο υπό τη μορφή επιδότησης σε επιχειρηματικά σχέδια άλλων επιχειρήσεων (τουρισμός, εμπόριο, βιομηχανία) θα είχαμε πολλαπλασιαστικά αποτελέσματα ακόμη και σε θέσεις εργασίας.

- Τα οικονομικά προβλήματα των ΕΑΣ, η τεχνολογική τους υστέρηση σε σχέση με την κατάσταση του σχετικού υποκλάδου της ευρωπαϊκής πολεμικής βιομηχανίας, η ανάγκη συμμετοχής τους σε διεθνείς δικτυώσεις που θα επιτρέψουν να στηρίζεται όλο και περισσότερο σε διεθνείς αγορές, τα δημοσιονομικά προβλήματα και η προσπάθεια εκ μέρους του Δημοσίου να επανακτήσει μέρος των ζημιών του, επιβάλλει άμεσες παρεμβάσεις για εξεύρεση επείγουσας πλέον λύσης.

Ο μονόδρομος της (άμεσης!) λύσης δεν μπορεί παρά να περιλαμβάνει τον μηδενισμό των ζημιών, μεταφορά της ακίνητης περιουσίας σε δημόσιο φορέα προς αξιοποίηση και μετατάξεις εργαζομένων που πλεονάζουν, καθώς αυτοί έχουν τη μικρότερη ευθύνη για την κατάσταση της εταιρείας.

ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ Η ΕΠΑΝΙΔΡΥΣΗ ΤΩΝ ΕΑΣ
Ουσιαστικώς, απαιτείται η επανίδρυση των ΕΑΣ με κρατική ιδιοκτησία και ιδιωτική συμμετοχή και ιδιωτικό μάνατζμεντ. Θα μπορούσε να γίνει ένα νέο εταιρικό σχήμα το οποίο θα απορροφήσει μέρος των περιουσιακών στοιχείων των ΕΑΣ. Η νέα εταιρεία απαλλάσσει το Δημόσιο από τις ετήσιες επιδοτήσεις του, ύψους περίπου 200 εκατ. ευρώ. Πέραν τούτων, το Δημόσιο επωφελείται τα μέγιστα με την αξιοποίηση μέρους της ακίνητης περιουσίας των ΕΑΣ και την εισφορά τεχνολογιών και τεχνογνωσίας με την καταβολή royalties.

Η ιδιωτική συμμετοχή μπορεί να γίνει μέσα από τη σύμπραξη μιας τεχνολογικά και οικονομικά πρωτοπόρας και διεθνώς αναγνωρισμένης ξένης εταιρείας του συγκεκριμένου κλάδου και ενός ελληνικού ομίλου με αναγνωρισμένη οικονομική επιφάνεια και διοικητική εμπειρία, αφού βεβαίως προηγηθεί διαγωνισμός με όλους τους όρους της διαφάνειας.

Το ιδιωτικό μάνατζμεντ θα είναι σε θέση να οργανώσει την εν γένει λειτουργία της νέας εταιρείας προβαίνοντας στις αναγκαίες μετεγκαταστάσεις, επενδύσεις συμπλήρωσης και επέκτασης και να διαμορφώσει σύγχρονο οργανωτικό, διοικητικό και λειτουργικό πλαίσιο με σύγχρονα μέσα διοίκησης.

Επίσης, να μεταφέρει νέες τεχνολογίες αναγκαίες για παραγωγή, συμπαραγωγή, εγχώρια ανάπτυξη ή συμμετοχή σε συνανάπτυξη νέων αμυντικών προϊόντων, να εντάξει τη νέα εταιρεία σε διεθνείς δικτυώσεις στις οποίες έχει επιρροή με συνέπεια να αυξηθούν άμεσα οι εξαγωγικές συμβάσεις και τέλος να αναπτύξει τον κλάδο παραγωγής πολιτικών εκρηκτικών.

Η νέα εταιρεία μπορεί να στηριχθεί στα τρία - τέσσερα πρώτα χρόνια της λειτουργίας της για την παραγωγή εκρηκτικών, αποκτώντας έτσι μία πρώτη προίκα περίπου 50 εκατ. ευρώ.

Εάν η λύση αυτή προκριθεί, διασφαλίζοντας πρωτίστως τη διαφάνεια και το δημόσιο συμφέρον, υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις για την επανίδρυση μίας σύγχρονης, τεχνολογικά προηγμένης και εξωστρεφούς κρατικής βιομηχανίας όπλων & πυρομαχικών στην Ελλάδα. Μα, πάνω απ’ όλα θα απαλλάξει το Δημόσιο από έναν ακόμη βραχνά για τους φορολογούμενους, που αφαιρεί πόρους και στενεύει τα περιθώρια της δημοσιονομικής προσαρμογής.

ΠΗΓΗ Κέρδος 16/11/2010