Έρχονται εκλογές; Ποιόν να ψηφίσω;

Γράφει ο Ρουσσάκης  Σαρ. Πολυχρόνης

Ταξίαρχος ε.α.

Λογικά, αυτό το ερώτημα, σύντομα θα πρέπει να απασχολήσει τον καθένα μας, θαρρώ! Ήδη, στο κοντινό χθες, προτού ακόμη ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και οι πολιτικοί αρχηγοί συμφωνήσουν στο όνομα ενός κοινού προσώπου, που θα καλούνταν να παίξει τους κρίσιμους μήνες που διατρέχουμε, τον πρωταγωνιστικό ρόλο του πρωθυπουργού της χώρας, φρόντισαν να διαμηνύσουν και έκτοτε, συνεχώς να υπενθυμίζουν, πως αυτός θα είχε περιορισμένο χρόνο, ρόλο, στόχο και σκοπό, μιας και η χώρα μπήκε ουσιαστικά, σε προεκλογική περίοδο!

     -Δηλαδή, ο εξωκοινοβουλευτικός νέος πρωθυπουργός μας, ονόματι Παπαδήμος, σε ρόλο συνειδητού εξιλαστήριου πολιτικού θύματος, με την κοινοβουλευτική υποστήριξη των συμπραττόμενων πολιτικά κομμάτων και την ανοχή των άλλων, επιλέχθηκε να κάμει και κάμνει, εκείνο το έργο, που ήταν και είναι απαραίτητο (επιβαλλόμενο) μεν να εκτελεστεί, αλλά, επειδή έχει βαρύ κόστος, κανένας πολιτικός αρχηγός, δεν (θα) ήθελε να το χρεωθεί,  ο καθένας για τους δικούς του λόγους!! Ή μήπως έχω λάθος και δεν έγινε κάτι τέτοιο ή κάπως έτσι; Τελικά όμως, ότι τέλος πάντων και όπως κι αν έγινε, με ευθύνη ή πρωτοβουλία όποιων κι αν έγινε,  ετούτοις αύριο, θα υποστηρίζουν πως όλα τα αφαιμακτικά, αντιλαϊκά, επαχθεί, αντισυνταγματικά, υπέρβαρα και υπέρμετρα οικονομικά μέτρα, τα πήρε η «κυβέρνηση Παπαδήμου»! Και γεγονός είναι, πως εμείς σήμερα, όλοι μας ανεξαιρέτως οι πτωχοί και άμοιροι ευθυνών συγγενείς, είμαστε ζεμένοι και σέρνουμε τον αραμπά!

     -Φίλε αναγνώστη, ΠΑΣΟΚτση, ΝεοΔημοκράτη, ψηφοφόρε του ΛΑΟΣ, σε ακούω, από τώρα να ενίστασαι και να διατείνεσαι, όχι τόσο κατηγορώντας κάποιο αντίπαλο κόμμα, όσο επιδιώκοντας να απενοχοποιήσεις τον δικό σου πολιτικό χώρο, για όλα όσα γέννησαν την σημερινή οικονομική και πολιτική κατάσταση της χώρας! Αλήθεια, είσαι ειλικρινής, πρώτα με τον εαυτόν σου;

    -Αλλά, τι ρωτώ εσένα! Δεν είναι πρώτοι οι ίδιοι οι αρχηγοί των κομμάτων, οι πρωτεργάτες αυτής της ευτράπελης φαρσοκωμωδίας, που κινούν την μπαγκέτα ετούτης της συγχορδίας των πολιτικών επιχειρημάτων και του κομματικού λόγου! Και σε κάθε και με κάθε ευκαιρία, αντιπολιτεύονται την συμπραττόμενη συμπολίτευση τους και της κυβέρνησης του Παπαδήμα τους; Και την ερχόμενη Άνοιξη, εκεί περί το τέλος Μάρτη, αρχές Απρίλη, πρώτα ο Θεός, δεν θα αρχίσουν και τον  πολιτικό σκυλοκαβγά;  Ποιος έφταιγε λιγότερο, ποιος περισσότερο, ποιος καθόλου και ποιος εξ΄ ολοκλήρου!

     -Και θα επιδιωχθεί  σε τούτη την πολιτική διελκυστίνδα, να θιγεί κεκαλυμμένα μεν, μα αρκετά έντονα και δεικτικά το προσωπικό μας φιλότιμο, θα τσιγκληθεί ο εγωισμός μας και θα επιδιωχθεί να μας εγκλωβίσουν ανάμεσα σε ετούτες τις συμπληγάδες πέτρες, κατά τρόπο, που αναπόφευκτα και ασυναίσθητα, θα επιδιώξουμε να απεμπλακούμε ετούτου του διλλήματος, επαναλαμβανόμενοι! Δηλαδή, να τους ξαναψηφίσουμε!! Και μετά θα διερωτηθούμε κιόλας, πως γίνεται να τους βρίζουμε από την μια, μα απ΄ την άλλη να τους υποστηρίζουμε και να αγωνιζόμαστε να τους επιβεβαιώσουμε κιόλας, εκ νέου! «Το δις εξαμαρτείν…. , ουκ ανδρός σοφού», έλεγαν οι αρχαίοι προγονοί μας, «…ουκ λαού σοφού», συγγραφική αδεία, λέγω εγώ!

     -Και όπως πάντα, θα πολωθεί το πολιτικό κλίμα  και αντί να ψηφίσουμε με νηφαλιότητα, θα συρθούμε στις κάλπες, με την πεποίθηση, πως πρέπει να επιβεβαιώσουμε και να ψηφίσουμε, το κόμμα που υποστηρίξαμε όλα τα περασμένα χρόνια και που ιδιαίτερα τα δύο τελευταία, στο καφενείο, στην δουλειά, στις παρέες μας, στον κύκλο μας, από την μια το αθωώναμε, σαν εντελώς ανεύθυνο και ουδόλως (συν)υπαίτιο της διαχρονικά δημιουργούμενης σημερινής άθλιας οικονομικής κατάστασης και από την άλλη,  σαν ‘’εκών άκων’’ συμπράττοντα συμπαίκτη  της συνεταιριστικής κυβέρνησης Παπαδήμου, αλλά και των λαμβανόμενων όποιων μέτρων! Και εγκλωβισμένοι σε ετούτη την συλλογιστική, στις επερχόμενες εκλογές, θα με θυμηθείτε, αν είμαστε εν τέλει λίγο ειλικρινείς τουλάχιστον με τους εαυτούς μας, θα ενεργήσουμε, ως «πολλάκις αμαρτάνοντες… καθότι.., ουκ λαός σοφός»! Μα προσωπικά, δεν παρεξηγώ κανένα εγώ! Ούτε και κακολογώ! Θα έλεγα απλά, πως νοιώθω συμπόνια! Μα όμως, δεν θέλω κανείς να μου ζητήσει να του χαρίσω και την κατανόηση μου, στην απουσία της δικής του νόησης! Μιας και κάποτε, πρέπει να βρούμε όλοι μας το θάρρος, να αυτοχρεωθούμε τα λάθη και τις επιλογές μας!

     -Και ο αέναος κύκλος των πολιτικών αντιπαραθέσεων, θα σύρει και πάλι τον χορό του κοινωνικού μας χορού του Ζαλόγγου, με μόνους κερδισμένους για μια ακόμη φορά τους πολιτικούς μας και σίγουρα χαμένους και σε ρόλο Σίσυφου, ποιους άλλους; Εμάς τους ίδιους! 

     -Αχ βρε κακόμοιροι ραγιάδες! Ένας αγωνιστής του 1821, ο Ρήγας Φεραίος είχε πει, «συλλογάται καλλίτερα, όποιος ελεύθερα συλλογάται»! Και πως να φανταστεί τότε, εκείνος ο αγράμματος, πως με ετούτο τον λόγο του, θα έδινε τόσο εύστοχα και μια για πάντα, την ταυτότητα του λαού της πατρίδας, στην ελευθερία της οποίας, χάρισε την ζωή του; Πώς να φανταζόταν, πως της Ελλάδας, της έμελε να μείνει αιώνια δέσμια, της σκλαβωμένης σκέψης, των λεύτερων πολιτών της; Γιατί αν ποτέ το φανταζόταν αυτό, τότε είμαι απόλυτα σίγουρος,  πως  μάλλον, πρώτα θα αγωνιζόταν να απελευθερώσει τον λαό μας, από τα δεσμά  της πνευματικής του σκλαβιάς, χαρίζοντας του το προνόμιο, του λοιπού και στο μέλλον, «να συλλογάται λεύτερα, άρα καλλίτερα»! Και τότε, αυτός ο ίδιος ο λαός, από μόνος του, θα κέρδισε έπειτα και την φυσική του ελευθερία!

     -Γιατί σήμερα και δυστυχώς, ελεύθεροι πια οι Έλληνες από την Τουρκιά, αποδεικνύουν, πως ακόμη «δεν καταφέρνουν να συλλογιούνται καλά (όχι συγκριτικό βαθμό – ούτε καν θετικό) μιας και λεύτερα δεν συλλογιούνται», αφού πρωταγωνιστής, όπως πάντα, πολύ σύντομα, θα αναδειχθεί και θα αποδειχθεί και πάλι ο πολιτικός εμφύλιος, για να επανεπιβεβαιώσει την μοίρα της φυλής και τα λόγια του εθνικού μας ποιητή, Διονύσιου Σολωμού, «σαν  μισούνται ανάμεσά τους, δεν τους πρέπει λευτεριά»!

     -Έχεις δίκιο, αγαπητέ αναγνώστη, δεν σου έδωσα την απάντηση που περίμενες, με βάση τον τίτλο του σημερινού θέματος! Μα ειλικρινά, μου είναι δύσκολο, να βρω την απάντηση! Κι έπειτα, δεν θεωρώ τον εαυτόν μου, άξιο να σου υποδείξει, ούτε και να σε συμβουλέψει, ‘’ποιον να ψηφίσεις στις επόμενες εκλογές’’! Ούτε και εγώ έχω ακόμη αποφασίσει! Γι αυτό, σε μια επόμενη επικοινωνίας μας, θα σου ζητήσω, εσύ να μου υποδείξεις, ποιόν να ψηφίσω εγώ. Βέβαια, προηγούμενα, θα σου βάλω κάποιες απαγορεύσεις – δεσμεύσεις. Δηλαδή, θα σου πω, ποιον και γιατί δεν θέλω να ψηφίσω! Προς το παρόν, εύχομαι «καλή χρονιά με υγεία και πρώτιστα, με πολύ κουράγιο»!