Αθήνα, 2 Δεκεμβρίου 2011
Αξιότιμοι κυρίες/κύριοι
Εδώ και 24 μήνες, ο Ελληνικός Λαός, του οποίου είμαστε αναπόσπαστο μέρος, έχει δεχθεί μια συνολική επίθεση, σε όλες τις πτυχές της κοινωνικοοικονομικής του υπόστασης. Μία επίθεση ενταγμένη στην πολιτική πρακτική που ακολουθείται αυτό το διάστημα, έτσι ώστε οι κοινωνικές ομάδες να αλληλοσπαράσσονται και να είναι σχεδόν αδύνατη κάθε μορφή συνολικής αντίδρασης.
Οι στρατιωτικοί έχουμε βιώσει έντονα τα τελευταία 40 χρόνια αυτή τη στρατηγική. Οι κυβερνήσεις και τα κέντρα που την εφαρμόζουν, αναγνωρίζουν σε επικοινωνιακό επίπεδο, τη μοναδικότητα του έργου και των υποχρεώσεών μας, που δεν είναι εύκολο να αμφισβητηθούν. Όταν όμως ερχόμαστε στα δικαιώματα, μας εντάσσουν στον «κοινό παρονομαστή» του δημοσιοϋπαλληλικού κώδικα και της εργατικής νομοθεσίας, αποκρύπτοντας εντέχνως ότι αυτό το νομοθετικό πλαίσιο ουδέποτε καθόριζε τις εργασιακές μας σχέσεις, εκθέτοντάς μας έτσι απέναντι στις άλλες κοινωνικές ομάδες.
Όσο είμαστε στην ενέργεια, βιώνουμε τον εργασιακό μεσαίωνα, με χιλιάδες απλήρωτες υπερωρίες, με συνθήκες εργασίας, που απλά ονομάζονται «ειδικές», και με περιορισμένα πολιτικά δικαιώματα, που μας καταδικάζουν στη διεκδικητική ανυπαρξία και στην κοινωνική απομόνωση.
Όταν αποστρατευόμαστε, πρακτικά αντιμετωπιζόμαστε από την Πολιτεία σαν «στυμμένες λεμονόκουπες», ενώ σε επικοινωνιακό επίπεδο προβαλλόμαστε ως δήθεν ευνοημένοι υψηλοσυνταξιούχοι. Δεχόμαστε προσβλητικού και απαξιωτικού ύφους επιθέσεις από ολίγιστες πένες πολύξερων αδαών, που έχουν όμως άποψη επί παντός επιστητού. Εκφέρουν άποψη και για τις συνθήκες της ζωής μας και τα δικαιώματα που απορρέουν από αυτές, ενώ οι περισσότεροι από αυτούς, αν έχουν υπηρετήσει την Πατρίδα, την έχουν υπηρετήσει μακριά από τις εσχατιές της πατρίδας μας, φυλάσσοντας Θερμοπύλες στην «προκάλυψη» του λεκανοπεδίου Αττικής. Το δυστύχημα είναι ότι οι προσπάθειές τους να μας περιθωριοποιήσουν κοινωνικά, δεν συναντούν καμία αντίδραση εκ μέρους της εκάστοτε πολιτικής και στρατιωτικής μας ηγεσίας, παρά μόνο την ανοχή τους.
Σήμερα, η χώρα μας αντιμετωπίζει μια κρίση με πρωτόγνωρη διάσταση σε ποσοτικά και ποιοτικά χαρακτηριστικά. Μία κρίση που κλονίζει συθέμελα το συνολικό οικοδόμημα της πατρίδας μας. Αν τα θεμέλια που στηρίζουν αυτό το οικοδόμημα καταρρεύσουν, τότε δεν υπάρχει μέλλον για κανέναν Έλληνα. Πιστεύουμε πως κανείς δεν αμφισβητεί, ότι ένα από αυτά τα θεμέλια είναι οι Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας μας.
Αυτό το θεμέλιο όμως, έχει υποστεί σημαντικότατες αλλοιώσεις στα χρόνια που πέρασαν. Τα συστατικά στοιχεία του, δεν είναι άλλα από τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων οποιουδήποτε βαθμού ή κατηγορίας. Και όλα αυτά τα χρόνια της «ευμάρειας» και της κατάκτησης κοινωνικών και οικονομικών προνομίων, για το μέγα μέρος των υπολοίπων κοινωνικών ομάδων, η ιδιαίτερη ομάδα των στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων υποβαθμίστηκε κοινωνικά και οικονομικά, με μοναδικό «κέρδος» τη συνεχή επιβράβευση του απλού πολίτη που σε όλες τις δημοσκοπήσεις προκρίνει τις ΕΔ ως το μοναδικό υγιές κομμάτι δημόσιας λειτουργίας, παρά το «παιχνίδι» των εξοπλισμών που παίχθηκε στις πλάτες μας.
Δεν χρειάζεται πολύς κόπος και αναλύσεις για να το διαπιστώσετε αυτό. Κάντε μία απλή σύγκριση. Δείτε το συνολικό πακέτο οικονομικών και κοινωνικών απολαβών / υποχρεώσεων του «Αρχιστρατήγου» Αρχηγού Γ.Ε.ΕΘ.Α και συγκρίνετέ το με το αντίστοιχο επίπεδο οποιουδήποτε άλλου κλάδου εργαζομένων κατά την ελεύθερη κρίση σας. Θα εκπλαγείτε! Και αν ασχοληθείτε και με τα κατώτερα επίπεδα της Ιεραρχίας και με τους Υπαξιωματικούς και τους επαγγελματίες οπλίτες (ΕΠΟΠ), θα δείτε ότι οι συγκρίσεις συνιστούν πλέον εμπαιγμό για τα στελέχη !
Κυρίες και κύριοι, οι στρατιωτικοί, ενεργοί και απόστρατοι, έχουμε πληρώσει την κρίση, πολύ πριν την κρίση. Έχουμε προκαταβάλει το αναμφισβήτητο κατά τα άλλα κοινωνικό μας μέρισμα στη κρίση, στο πολλαπλάσιο!
Σε αυτό το σημείο, θέλουμε να καταστήσουμε απολύτως σαφές το ότι δεν διεκδικούμε οποιαδήποτε ειδική μεταχείριση έναντι των υπολοίπων Ελλήνων πολιτών. Απλά, απαιτούμε σεβασμό στην αξιοπρέπειά μας και μία ελάχιστη αναγνώριση των μοναδικών και ιδιαιτέρων χαρακτηριστικών που διέπουν την εργασιακή και κοινωνική μας υπόσταση, ως αναπόσπαστου και ουσιαστικού δομικού στοιχείου του κοινωνικού μας ιστού. Αν πάλι αυτό δεν είναι δυνατό, απαιτούμε να εργαζόμαστε και να αντιμετωπιζόμαστε, ακριβώς με τα ίδια κριτήρια που εργάζεται και αντιμετωπίζεται ο κάθε Έλληνας πολίτης. Με τις ίδιες ακριβώς υποχρεώσεις, αλλά και με τα ίδια ακριβώς δικαιώματα!
Απαιτούμε να αντιμετωπιζόμαστε ως κοινωνικοί εταίροι και όχι ως κοινωνικοί επαίτες.
Σε αυτά τα πλαίσια, παρακαλούμε όπως μας ορίσετε, το συντομότερο δυνατό, μία κατ’ ιδίαν συνάντηση μαζί σας, στην οποία προτιθέμεθα να σας εκθέσουμε τα βασικά προβλήματα που ταλανίζουν τα ε.α. στελέχη των Ε.Δ, καθώς και συγκεκριμένες προτάσεις – λύσεις επ’ αυτών, εγκαινιάζοντας με αυτό τον τρόπο μια νέα εποχή στις σχέσεις πολιτικών κομμάτων – στρατιωτικών ε.α.
Για την ΑΝ.Ε.Α.Ε.Δ | |
Χρήστος Χρηστίδης | Μιχαήλ Ρέππας |
Πρόεδρος Δ.Ε. | Πρόεδρος Δ.Σ. |
Συγχαρήτηρια στους συντάξαντες την επιστολή. Εκφράζουν πιστεύω το σύνολο των ε.α.Στελεχών αλλά και των σωστά ενημερωμένων πολιτών.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑς ελπίσουμε ότι απευθύνονται σε ώτα ακουόντων!
ΑΤΟΜΑ! ΑΤΟΜΑ! Η ΙΣΧΥΣ ΕΝ ΤΗ ΕΝΩΣΗ ΚΑΝΤΕ ΡΕ ΕΝΑ ΚΑΛΕΣΜΑ ΜΙΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΠΟ ΟΛΗ ΤΗΝ ΧΩΡΑ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΕΝ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΜΑΖΙ. ΕΝΑ ΓΗΠΕΔΟ ΘΑ ΤΟ ΓΕΜΙΣΟΥΜΕ ΤΟΤΕ ΘΑ ΑΡΧΙΣΟΥΝ ΝΑ ΑΝΗΣΥΧΟΥΝ ΚΑΝΤΕ ΤΟ ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΦΩΝΕΣ-ΑΝΘΡΩΠΟΙ-ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ΣΕ ΛΙΓΟ Η ΠΕΙΝΑ ΘΑ ΜΑΣ ΔΙΑΣΠΑΣΕΙ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΔΙΟΓΚΩΝΕΤΑΙΜΗΝ ΧΑΝΟΥΜΕΧΡΟΝΟ ΜΕΡΙΣΜΑ ΕΙΝΑΙ ΖΗΤΗΜΑ ΑΝ ΘΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΤΟΝ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟ ΤΟΥ 12 Ε Γ Ε Ρ Σ Η ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΑΠΟΘΕΜΑΤΑ
ΑπάντησηΔιαγραφήΠοιος να ξεσηκωθεί? Ο ραγιάς οτι και να κάνει ραγιάς μένει. " Λαέ μην σφίξεις άλλο το ζωάρι. Η πείνα είναι καμάρι του κιοτί, του σκλαβου που θέλει να χαθεί" (Το μεγάλο μας τσίρκο Ι Καμπανέλης). Εξάλλου ποτέ δεν έγινε κάτι απο τους πολλους άσχετα αν το καρπώθηκαν μετά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜόλις αντιληφθούν τι γίνεται θα είμαστε ήδη κάτω απο το χώμα. Υπάρχουν συνάδελφοι και μη που δεν έχουν μάθει για το τι προβλέπει η αρχική δανειακή σύμβαση η οποια θα επικυρωθεί το Ιανουάριο απο την πληψιοψηφεία της "Βουλής", απλά πέρνουν την συνταξούλα τους, κανένα νοίκι τίποτα έσοδα απο χωραφάκι , φωτοβολταικά, έχουν χαμηλό κόστος ζωής ....οπότε προτιμάνε να φτιάχνουνε τσίπουρα και μοσχαροκεφαλή παρά να ασχοληθούν με το τι θα γίνει στην Ελλάδα τα επόμενα 60 και βάλε χρόνια. Ραγιάδες